Dënimi nga partia i “tradhtarëve” Dodani, Aliko e Pobrati

Mark Dodani

Dy dekadat e pasluftës
Pasojat e përplasjeve mes grupimeve kundërshtareDepërtimi i grupeve speciale të oficerëve të Shërbimit Inteligjent Shqiptar (i quajtur Sigurimi i Shtetit) mes kundërshtarëve të grupuar e armatosur, që kërkonin ndryshimin e regjimit komunist të vendosur në Shqipërinë e pasluftës, sipas dokumenteve të arshivës së Ministrisë së Brendshme, solli evitimin e shumë përpjekjeve të armatosura, neutralizimin e shumë grupimeve të njohura nacionaliste, por dhe viktima nga të dy palët. Sipas shënimeve të Mark Dodanit, një prej oficerëve të njohur të Shërbimit Inteligjent të Zbulim-kundërzbulimit të kohës, e depërtues në grupimet kundërshtare që vepronin në male, kjo jetë e dyfishtë e tyre, krahas vështirësive të dekonspirimit nga kundërshtarët që ishin shumë të aftë, por dhe nga peripecitë në administratën shtetërore apo forumet partiake të Ministrisë së Brendshme. Në grupin special që u fut në grupimet kundërshtare të Hamit Matjanit, Demo Tafanit, Alush Lleshanakut etj., për shkak të kohëzgjatjes disamujore të misionit, edhe peripecitë për Dodanin, Alikon e Pobratin, ishin më të shumta. Mungesa e pjesëmarrjes në më shumë se tre mbledhje partie radhazi (normë e statutit të partisë së punës), sjell përjashtimin nga partia, të tyre. Ndërsa për Dodanin, që për shkak të një misioni tjetër, po në depërtimin në grupimet kundërshtare të Elbasanit, prokurori i njohur Xhavit Sula, formulon akuzën dhe nis hetimet si tradhtar i atdheut. Edhe Mehmet Shehu e Kadri Hazbiu, që kishin organizuar grupin special, për shkak të dekonspirimit të misionit e patën të vështirë të bënin mbrojtjen e oficerëve nga ndëshkimi. Përtej faktit të evitimit të përplasjeve më të shumta mes grupimeve kundërshtare, dy dekadat e pasluftës në Shqipëri, sipas dokumenteve të kohës, kanë regjistruar fenomenin e vënies së shqiptarëve përballë njëri-tjetrit, deri dhe njerëz të së njëjtës familje, fatkeqësisht dhe me viktima, gjyqe të egra e burgosje masive. Nga Kujtim BoriçiNesër do të lexoni:-Si i përgatiste Kadri Hazbiu dhe si zhvilloheshin takimet me agjentët jashtë vendit. -Takimi me oficerin e shërbimit fqinj në Sarandë, ku Kadriu u paraqit i veshur si çoban. -Si shoqëroi dy javë në Vlorë, Mark Dodani majorin gjerman dhe bjonden e bukur, “nusen” Kat-hert. Mbrojtje e vështirë nga Mehmeti e KadriuAkuza ndaj admiralit Teme Sekjo dhe pozicioni i Kadri HazbiutPër admiralin e flotës sonë detare, Teme Sekjo, akuzat e ngritura, gjyqin dhe dënimin e tij, ka patur disa kundërshtime si në atë kohë dhe më vonë, por si dëshmitar i atyre ngjarjeve, mendoj se është me interes të theksoj dhe pozicionin e Kadri Hazbiut rreth këtyre akuzave. Vetë Kadri Hazbiu e pranoi konkluzionin e dhënë nga një grup shokësh, duke na thënë që është e nevojshme të mos jemi përballë shërbimeve të huaja, të cilët me dorën tonë duhet të vrasin njerëzit tanë. Ushtaraku i lartë Sejko, akuzohej për veprimtari armiqësore, si spiun i agjenturës greke dhe asaj amerikane. Përpara se të formulohej kjo akuzë, Shërbimi Inteligjent sigurisht që kishte mbledhur prova e fakte për formulimin e kësaj akuze. E gjithçka, si provat, ashtu dhe ndonjë kundërshti a mosbindje për tradhtinë e admiralit, gjykohej nga Kadri Hazbiu. Rreth këtij fakti, Kadri Hazbiu u shpreh kështu: “Nuk do të mund të mendoni asnjëherë jashtë konkluzioneve që na vijnë nga lart. Partia na thotë zbuloni spiunët e armiqtë, e jepjani gjyqit. Ne këtë detyrë kemi, t’i zbulojmë. Partia gjykon vetë për më tej!”. Edhe në gjyqin e Teme Sejkos, për të cilin janë thënë e janë shkruar shumë gjëra, ndodhi dhe një përballje e Kadri Hazbiut me Rexhep Kollin. Kadriu, publikisht iu drejtua Rexhepit: “Ti kishe detyrë nga Mehmet Shehu, që ta pyesje qetë Teme Sejkon, i cili të mbeti në dorë!”. E veçoj këtë rast mes shumë të tjerëve, për të thënë se Kadri Hazbiu, jo vetëm ishte një specialist për zbulimin e kundërzbulimin, por i bindur në kauzën dhe besnikërinë ndaj partisë, vazhdimisht ka kërkuar profesionalizëm nga vartësit, neutralizimin e eksponentëve e grupimeve kundërshtare, me maksimumin e përkujdesjes për evitimin e viktimave. Si na përjashtuan nga Partia ne “tradhtarëve”Depërtimi jonë në grupimet kundërshtare në zonën e Elbasanit, mision që ne e nisëm dhe po e vazhdonim me sukses, dihej nga pak vetë; Mehmeti, Kadriu e ndonjë tjetër. Kështu që, unë, Hekuran Pobrati dhe Asim Aliko, që ishim dhe anëtarë partie, në bazë të statutit duhet të ishim çdo muaj në mbledhjen e radhës së organizatës së partisë në Ministrinë e Brendshme, organizatë në të cilën bënim jetën e partisë. Në të kundërtën, po sipas statutit, tre mungesa radhazi në mbledhjen e organizatës, sillnin automatikisht në përjashtimin nga partia. Por, për vetë misionin që ne kishim, ishte e pamundur të merrnim pjesë. Kështu që kaluan tre muaj, po kalonte i katërti, e mbledhja e radhës së organizatës së partisë në Ministrinë e Brendshme, na përjashton nga partia. Siç mësuam më vonë, kanë qenë Kadri Hazbiu e Mehmet Shehu, duke ruajtur sigurisht fshehtësinë e misionit tonë mes kundërshtarëve, ndërhynë në fund për të shtyrë në kohë përjashtimin deri në verifikim. Argumenti i tyre ishte: “Të verifikojmë plotësisht si është e vërteta, ndërsa për shkeljen e statutit të njoftojmë Komitetin Qendror e të marrim mendimin e tyre,përkatësisht shokun Hysni Kapo”.Akuza për tradhti të Dodanit, ngritur nga prokurori StrugaMuajt e jetesës sonë mes grupimeve kundërshtare në zonën e Shqipërisë së Mesme, siç e kam thënë edhe më lart, ishin të vështira, por ne ja arritëm që t’i përballojmë me sukses, duke përmbushur misionin e qendrës, drejtuar nga “Besniku” (Kadri Hazbiu). Për shkak të një detyre specifike që m’u ngarkua mua, solli që largimi nga grupet kundërshtare të mos bëhej njëherazi. Dy shokët e mi, u kthyen në Tiranë, ndërsa unë mbeta mes kundërshtarëve, por tashmë i besueshëm në maksimum për ‘ta. Por misioni i qëndrimi tim mes kundërshtarëve, me përjashtim të dy drejtuesve kryesor të Ministrisë së Brendshme, nuk dihej nga askush, as dhe nga kolegët që kishim kryer misionin bashkë ato muaj të vështira në malësitë e Elbasanit, e Shqipërisë së Mesme. Kështu që, Mark Dodani, masivisht u quajt tradhtar dhe nga shokët, u përfol se “u kthye në origjinë”, gjë të cilën e vuajtën jo pak moralisht shokët e mi më të ngushtë, në Shërbimin Inteligjent Shtetëror. Prokurori Xhavit Struga, tepër i rreptë në zbatimin e ligjit, bile në ekstrem, nisur nga fakti i “tradhtisë” së pakontestuar nga askush, ngre ndaj meje akuzën e rëndë të “tradhtisë” ndaj atdheut. Nisën hetimet e procedurat e tjera, ndërsa familjes sime, me një grup të arratisurish e nacionalistësh, kundërshtarë të regjimit të kohës, që ju hoq e vetmja “mburojë”, qenia e Markut me partinë, nisën dyshimet më të rënda,deri në përgatitjen për internim të nënës së tij e familjarëve të tjerë. Kadri Hazbiu, për këtë rast u shpreh: “Nuk besoj, nuk është e vërtetë!”. Di që më mbrojtën nga zhvillimi i gjyqit në mungesë (që do të më kishte dënuar ndoshta me pushkatim), Mehmeti e Kadri Hazbiu, por dhe sot, pas kaq dekadash, nuk është momenti për të thënë se si e bënë. Disa muaj më pas, kur unë erdha në qendër me disa miq e shokë kundërshtarë, me misionin e ri të përfunduar, prokurori pushoi çështjen ndaj “Tradhtarit” Mark Dodani.